نمی دانم چرا بعضی ها بعد از ازدواج تغییرات نمایشی می کنند، کمتر می خندند، یک گوشه با همسرشان ساکت می نشینند، اگر هم حرف بزنند قلمبه سلمبه می گویند، حرکات دست و صورتشان یک روزه اشرافی می شود، چایشان را با یک قند به زور می خورند، به حرفهای دیگران با بی اعتنایی گوش می دهند. حتی دوستان صمیمی خود را به فامیل صدا می زنند! مدام در گوش همسرشان پچ پچ می کنند...

اینها همان هایی هستند که کم کم از خود جدیدشان خسته می شوند ولی خود قدیمشان را هم فراموش کرده اند...

به نظر من، بعد از ازدواج فقط یک چیز تغییر می‌کند، آن هم تعهد به یک شخص است. خوب است که اشکالاتمان را اصلاح کنیم اما بهتر است نقش بازی نکنیم