تو را دوست دارم برای تمام لحظه هایی

که از من از خلوص ثانیه ها

از بی کرانی دستها و از روشنایی حضور پر کردی

تو را دوست دارم به وسعت عروج خصمانه ی زمان

که بر بام دلتنگی اتراق می کند

تو را دوست دارم به بزرگی جای پای احساس

بر سینه ی بی تاب تنهایی

تو را دوست دارم نه به خاطر دیده ی آسمان رنگت

به خاطر عظمت تابناک نگاهت

که بر تاریکی دهکده ی خاموش دلم نظری کافیست

تو را دوست دارم تا زمانی که کوه دلتنگی از صدای تو سرشار تخلخل می شود

تا زمانی که هستم جسم در خاک کوی تو ساکن است .......