گاهی به اسمان مینگرم تا
شاید دلم ارام بگیرد به بودن همانی که
همه جا
قول داده کنارم میماند
جنس حرفش از افتاب هست
و کلامش نور
کسی که هیچ کجا دنیا متایش وجود ندارد کسی که
با تمام لذات زندگیم عجین هست و مرا
خوب میشناسد
و هر بار مرا خودش در اغوش گرفت
ان لحظات که همگان چشم میبستند و مرا رها میکردند
او هرگز رهایم نکرد
و هرگز مرا به حال خودم وامگذاشت
امید که تا ابد مرا در اغوش بگیرد و مرا به خود خود وامگذارد